sabahların sevilmemesinin sebepleri

hani o dün gece kafamızı duvara vurmak isteyecek kadar düşündüğümüz sorular var ya, işte onlar çözülmeden bir gecenin daha bitmiş olmasının verdiği iç acısı olabilir. sabahın 6sında çalan alarmın sesine uyanıp her sabah olduğu gibi ben şimdi yine neden uyandım ki diye sorgulamalar olabilir. yeni bi gün yaşayacak olmanın omuzlarımıza bıraktığı sorumluluklar da olabilir sebep. yada hiçbiri olmaz yalnızca sabah olmasıdır sabahları sevmeyişimizin sebebi.

gece uyuyamadan karşılamış olmak da olabilir. uyutmayan sebep yeni güne başlatmak istemiyor da olabilir. ya da benim gibi sabah erken kalkınca usuyor olabilirsiniz. erken kalkıp(evde ilk kalkan ya da tek kalkansan) usumek bana özgü mu bilmiyorum.

çünkü ne müzik, ne film, ne kitap, ne arkadaş... hiçbiri beni uyku kadar derdimden uzaklaştırmıyor. çünkü hiçbir zaman uykumu tam anlamıyla almış kalkmıyorum. çünkü sabahları gerçek dünyaya döndüğümüzün ve bu gerçeğin ne kadar nefret edilesi olduğunu hissettiren bir ailede büyüdüm. çünkü sabah kahvaltılarını teoride yeni güne adapte olmaya yarayan, pratikte işe yaramayan bir aracı olarak görüyorum. çünkü hala mutlu olduğum insanla, aynı uykuyu ve aynı sabah mahmurluğunu yaşamadım. çünkü nankörüm. sabahları günün ayması, aydınlanması olsa bile onu karartmakta ve çekilmez kılmakta üstüme yok. çünkü gözümü açtığımda tavanda bir lambadan daha fazlasını görüyorum. çünkü sabahları bütün aynalar çirkin. çünkü... çünkü... çünkü...

çünkü uyumaktan şişmiş gözleri dağılmış saç başı gözümü açar açmaz görmek korkutucu

iş, okul, sınav, manitoculuk gibi günlük küçük telaşların yol açtığı sevilmeme durumu. yoksa insan gözlerini açtığı için mutsuz olur mu hiç kuzum? doğrusu bu

kuzeyde havanın çok soğuk olması :/

çünkü sabahların herkesçe bir anlamı var. insanlar yeni bir güne başlıyor, yeni insanlar tanıyor hayat kitaplarına bir sayfa daha eklemek için canhıraş mücadele veriyor. oysa ben... oysa ben hala geceden kalma; oysa ben hala eski yaprakları yeniden yazma, eski sayfaları silip silip baştan yapma derdindeyim. başlayamam yeni bir güne daha. eksiğim oğlum ben, tamam olamadan ekleyemiyorum bu hayata. iyi geceler. edit: imla

valla ben seviyorum. yeni bir gün, yeni umutlar, güneşin ısıttığı bedenlerimiz. güzeldir sabahlar.

direk öğlene atlayamamız.

sayılı gün gibi düşünün. her yeni bir sabah ona bir gün daha yaklaşıyorsunuz . her yeni sabah onun kokusunu daha da çok özlüyorsunuz. ve en önemlisi de ne demişler "sabah ola hayrola" diye...

sabah olması.

sıcak sakin yatagimizdan kalkıp koşturmalı bi güne başlayacak olmamızdır

monoton bir hayatın içinde yaşamı idame ettirmeye çalışmaktan ileri gelir. okul ve iş gibi bizi tekdüzeleştiren, mecburiyetler ve rutinler olmasaydı; doğa ile iç içe sabahlarımız olsaydı, asla böyle düşünmezdik.

sabah 6'da uyanın bakayım sevebilecekmisiniz.

onun olmadığı sabahlar bir çekilmez oluyor sözlük... sevgilimi göremeyecek olmak beni bir bataklığa sürüklüyor ve ben o bataklıktan çıkamıyorum... benim onu hemen görmem gerekiyor... (bkz: fenerbahçe sevgisi) hasretinden yandı gönlüm fenerbahçe'm...

uykunu almaman ve yapıcaklarının olduğunu bilmen

her uyandığımda yüzünü görme umudu var içimde

çok kalabalık oluyo sokaklar amınakoyim geceleri daha iyi

erken kalkamadigim için pek sevemedigim zaman dilimidir. oysa erken kalkabilsem kesin çok severim.

tüm gece boyunca sıcacık ettiğin yatağından kalkmak...

dayatma olduğu için sevmiyorum yani sabah erken kalkılır kahvaltı yapılır her şey başlar falan bu düzen yüzünden sevmiyorum.

insanlarin yüzleri ancak gece seçilmiyor

mutlu mutlu günaydın diyebileceğin kimsenin olmaması.

çoğunlukla erken uyanmak zorunda olmak.